Londen: één kaart voor het hele OV

Clapham Junction, zuid-Londen - Foto Matt Dunham/AP

Mijn tweede verhaal heeft even op zich laten wachten, door een kapotte computer en de meivakantie. Afgelopen week waren we met het gezin naar mijn tante in Engeland. Zij woont in Guildford, net buiten (groot-)Londen, waardoor ik de kans had om een bezoek te brengen aan de grootste metropool van West-Europa. De dagtocht liet zien dat het OV in Londen en omstreken ons in de Hollandse metropolen heel wat  te leren heeft.

Opvallend is dat je treinkaartje naar Londen na bijbetaling meteen een Travelcard voor het gehele Londense OV is. Die combinatie is in de verre omtrek van Londen te koop, misschien zelfs in het hele land. Zo kan je bij aankomst op het treinstation in Londen meteen overstappen op de metro of de bus, zonder een apart kaartje voor het stadsvervoer te hoeven kopen. Dat is nog eens service! Belangrijk detail: het treinkaartje is van karton met magneetstrip, die zowel bij treinstations (ook buiten Londen) als in de metro de poortjes voor je opent. In Londen is er ook een chipkaart, de Oystercard, en poortjes daar accepteren zowel magneet als chip. Overigens is de Travelcard en veel andere Londense vervoerbewijzen ook geldig op 'national rail', de treinen die niet tot het metronetwerk behoren. Vooral ten zuiden van de Theems, waar weinig metrolijnen zijn, spelen die een belangrijke rol in het metropolitane OV.

Dit zeer klantvriendelijke systeem is een goed voorbeeld voor de Randstad: Als je NS kaartje meteen toegang biedt tot het overige OV rond je eindbestemming is er een drempel minder om het OV te kiezen. En net als in Londen zou je 'lokale' vervoerbewijs ook geldig moeten zijn in de trein (met de strippenkaart wás dat ook het geval). De trein is voor bijna iedereen immers slechts een deel van de reis van A naar B, en een betere aansluiting tussen vervoermiddelen en -bedrijven, ook qua kaartsoorten en tarieven, kan die reis makkelijker maken. En zoals ik in mijn vorige bijdrage aangaf is gemak een belangrijke reden om voor een vervoerwijze te kiezen.

De tarieven zijn in Londen helaas wat minder klantvriendelijk: het OV in Groot-Brittannië is het duurste van heel Europa. De private spoorwegmaatschappijen op het hoofdrailnet willen zo veel mogelijk aan de reiziger verdienen. Gelukkig is er de laatste jaren flink geïnvesteerd in nieuwe treinen, die van binnen erg lijken op de nieuwe Sprinter. Met als belangrijk verschil dat ze grote, rolstoeltoegankelijke WC's hebben.

O ja, op het station in Guildford kreeg ik er ook nog een boekje bij met attracties waar je met 2 voor de prijs van 1 naar binnen kan, als je een treinkaartje laat zien. Dit is bedoeld om nog meer mensen hun dagje uit met het OV te laten gaan.